สกนธ์ สังขมี (รุ่น 18 รหัส 32) พิมพ์
คนครุศิลป์ (Profile & Quote)
วันอังคารที่ 04 สิงหาคม 2009 เวลา 16:44 น.

ดีไซด์(บ้าง)เน่อ อย่าเอาแต่เดินเล่น และเจ้าของ ร้านมิตรไทย ไม่จำกัด

ที่ซุกหัวคิด        http://mitthaiart.wordpress.com/
ที่ซุกหัวค้า        http://mitthaiartshop.multiply.com/
ที่ซุกหัวใจ        http://sakont.wordpress.com/


หลังจากจบครุศิลป์ 2533 ผมลองงมอะไรบางอย่าง ในออฟฟิศกราฟิคดีไซด์ อยู่ 4-5 ปี
แล้วก็พบว่า เรามางมอะไรอยู่ที่นี่
เรามานั่งรถ 2 ชั่วโมง ไปทำนาแถวสีลม หรือพระรามเก้า ไปทำไม
พอมีวันหยุดเราก็ตาลีตาเหลือกไปเที่ยวต่างจังหวัด
เพื่อจะตาลีตาเหลือกกลับมาทำงานให้ทันในวันจันทร์

หลังจากค้นพบว่ากรุงเตปไม่มีอะไรแล้ว (เร๋อ)
ผมก็พบว่ามีที่ที่น่าอยู่ น่าหายใจฝ่ากุงเตปเยอะเลย
การออกจากกรุงเทพนี่แหละ เป็นความคิดสร้างสรรที่สุดของชีวิต
เพราะหลังจากนั้น คุณต้องเรียนรู้ชีวิตทุกอย่าง
ในอำเภอเล็กๆ ที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับเมืองลวง

ผมมา อ.ปายเมื่อ 2539
อะไรที่คุณอยากทำ คุณก็ได้ทำ

อยากเพนต์ อยากอ่านหนังสือ อยากเดินเล่น อยากขี่จักรยาน อยากขายกาแฟ
อยากมีร้านเช่าหนังสือ หัดทำอาหารขาย หัดสกรีนเสื้อ ทำภาพพิมพ์ หัดถางหญ้า
ตักน้ำใช้จากบ่อน้ำ ใช้เทียนเวลากลางคืน โฮ๊ะๆ ดูลำบากมั้ย..

แต่ทั้งหมดนั้นมันโคดสนุกเรย
ไม่มีซักนาทีที่ผมรู้สึกว่า ลำบากลำบนอะไร
ไม่มีซักวันที่ผมอยากกลับกรุงเทพ
ทุกวันนี้ 3-4 ปี จะกลับไป 4 วัน แค่นั้นเอง

วันที่ผมออกมา ผมแทบจะหาตัวอย่างดูจากไหนไม่ได้เลย
จนถึงวันนี้ผมคิดว่า

เราทุกคนควรจะสร้างชีวิตให้เป็นตัวอย่างของตัวเราเองนะ

แก้ไขล่าสุด ใน วันอังคารที่ 04 สิงหาคม 2009 เวลา 18:26 น.